Joost Derks

De valutawereld sorteert voor op handelsmaatregelen die Donald Trump straks wil invoeren. Hoewel hij daarmee vooral China op de korrel neemt, heeft het er alle schijn van dat dit land beter in staat is om een handelsschok te incasseren dan de eurozone

Ondanks een renteverlaging van de Federal Reserve heeft de dollar in de week na de Amerikaanse verkiezingen behoorlijk terrein gewonnen. Een stijgende inflatieverwachting en de wijze waarop Donald Trump zijn kabinet samenstelt, stoken het vuurtje onder de munt op.

Een groep opkomende landen zoals Brazilië, Rusland, India en China heeft vorige week een eigen valuta geïntroduceerd. Zolang het gezelschap het vooral eens is over wat ze niet willen, komt de positie van dollar en euro niet in gevaar.

Onder de nieuwe premier Keir Starmer kruipen het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie weer wat dichter naar elkaar toe. Dat geldt echter niet voor het pond en de euro. Een weekendje Londen lijkt voorlopig alleen maar duurder te worden.

De Europese Centrale Bank schroeft volgende week de beleidsrente weer een tandje terug. Nu de inflatie onder controle is, verschuift de focus naar het aanwakkeren van het wel heel zwakke economisch groeitempo in Europa.  

Grote luxemerken krijgen een flinke duw in de rug van een steunpakket voor de Chinese economie. Toch trekt een groep Zwitserse horlogemakers aan de bel. Een wel heel sterke frank maakt het steeds lastiger om op te boksen tegen concurrenten uit andere landen.

China heeft dinsdagochtend een hele serie maatregelen aangekondigd om de economie een boost te geven. Terwijl de koersen op lokale aandelenmarkten een sprongetje maakten, kroop de renminbi maar een heel klein beetje omhoog.

De wisselkoers tussen euro en dollar kabbelt dit jaar rustig voort. Daar gaat echter snel verandering in komen nu de Amerikaanse verkiezingsstrijd oplaait en de Federal Reserve in beweging komt. Maar eerst is de Europese Centrale Bank aan zet.