Joost Derks

De Zwitserse frank heeft als veilige haven al langere tijd de wind in de rug van een groeiende onrust in de financiële wereld. Daar komt nu ook nog een rentevoordeel bovenop. Maar waarom vliegt de munt dan niet veel sneller omhoog?

Het pond had de eerste maanden van dit jaar de wind in de rug van een stijgende rente. Hoewel de Britse rente nog steeds oploopt, is de focus op valutamarkten verschoven naar de economische problemen en de dreiging van een nieuwe Brexit-ruzie.

Hogere prijzen van voedingsgewassen en energie maken het leven een stuk duurder. Dat geldt helemaal voor Japan, waar een gestaag dalende yen ervoor zorgt dat consumenten en bedrijven steeds meer betalen voor importproducten.

Je euro wordt steeds minder waard, niet alleen in Nederland maar ook over de grens. Langzaam maar zeker krijgt de munt echter weer de wind in de rug op valutamarkten.

De bereidheid van de Britse centrale bank om de rente relatief snel en overtuigend te verhogen, heeft het pond een flinke duw in de rug gegeven. Het groeiende recessiegevaar resulteert er echter in dat dit beeld snel verandert.

Bij de harde lockdownmaatregelen in China spelen behalve humanitaire ook politieke factoren een rol. Het huidige beleid wijst erop dat er na de snelle daling van de renminbi niet snel een herstel hoeft te volgen.

De dollar komt wel heel dicht bij de 1:1-grens in vergelijking met de euro. In het verleden is het vaker voorgekomen dat de Amerikaanse munt meer waard was dan de Europese. Een andere les uit de geschiedenis is echter dat die grens zich niet heel makkelijk laat nemen.

Het Europese plan om onafhankelijk te worden van Russische energie past in een bredere trend. Brexit, America First: de afgelopen jaren stelden meer landen het eigen belang voorop. In de praktijk zijn dat echter vooral veel stoere woorden: de wereldhandel neemt gestaag toe.