Joost Derks

Het was even slikken toen Duitsland het eerste tekort op de handelsbalans in meer dan dertig jaar moest melden. Evenals het sterk dalende consumentenvertrouwen en de toenemende krapte op de energiemarkt, is het een teken dat Europa een lastige economische periode tegemoet gaat.

We zijn pas op de helft, maar het is nu al duidelijk dat 2022 heel anders verloopt dan waar het eind vorig jaar naar uitzag. Op valutamarkten trekt de opmars van de dollar en vooral de roebel veel aandacht. Mogelijk kan de euro het stokje in het tweede halfjaar overnamen.

Ik was laatst aan het opruimen. Daarbij kwam ik een doos tegen met enkele zaken waarvan ik al lang vergeten was dat ik die nog had. Het waren wat spullen die ik dertig jaar geleden had gekregen, toen ik naar Nederland kwam.

De Zwitserse frank heeft als veilige haven al langere tijd de wind in de rug van een groeiende onrust in de financiële wereld. Daar komt nu ook nog een rentevoordeel bovenop. Maar waarom vliegt de munt dan niet veel sneller omhoog?

Het pond had de eerste maanden van dit jaar de wind in de rug van een stijgende rente. Hoewel de Britse rente nog steeds oploopt, is de focus op valutamarkten verschoven naar de economische problemen en de dreiging van een nieuwe Brexit-ruzie.

Hogere prijzen van voedingsgewassen en energie maken het leven een stuk duurder. Dat geldt helemaal voor Japan, waar een gestaag dalende yen ervoor zorgt dat consumenten en bedrijven steeds meer betalen voor importproducten.

Je euro wordt steeds minder waard, niet alleen in Nederland maar ook over de grens. Langzaam maar zeker krijgt de munt echter weer de wind in de rug op valutamarkten.

De bereidheid van de Britse centrale bank om de rente relatief snel en overtuigend te verhogen, heeft het pond een flinke duw in de rug gegeven. Het groeiende recessiegevaar resulteert er echter in dat dit beeld snel verandert.