Argentinië heeft de wereldmarkt eind mei flink laten schrikken. Om de binnenlandse stijgende prijzen van rundvlees tegen te gaan, legt de regering de rundvleesexport namelijk stil. Een effectieve maatregel, zo bleek enkele uren na de invoering ervan. Maar ziet het land de langetermijngevolgen van deze exportban wel? De wereldmarkt houdt zijn adem namelijk in nu China een alternatieve importeur moet zoeken.
Argentinië is een van de vijf grootste exporteurs van rundvlees ter wereld, met China en de Europese Unie als belangrijkste bestemmingen en een totale exportwaarde van circa $3 miljard. Het was dan ook een flink schrikken toen de Argentijnse president Alberto Fernández bekendmaakte dat de export van rundvlees voor dertig dagen aan banden wordt gelegd. Volgens de president is het de ultieme poging om de markt op orde te brengen. Maar is dat ook zo? Vanuit China is de vraag naar rundvlees uit Argentinië gigantisch. En met de wederopbouw van de veestapel nog altijd gaande, lijkt die vraag niet te verminderen. Het land kampt namelijk met een nieuwe mutatie van Afrikaanse varkenspest, waardoor Chinezen meer en meer rundvlees consumeren.
En dat is nou juist het probleem, stelt de Argentijnse president. Het land kan de vraag vanuit China niet bijhouden, waardoor er geen rundvlees overblijft voor eigen consumptie. Afgelopen jaar is de binnenlandse prijs van rundvlees met 50% gestegen tot circa $1,20 per kilo, meldt De Volkskrant. De redenering van Fernández is dat wanneer er niet geëxporteerd mag worden, de prijs vanzelf weer daalt. En hij had gelijk. Binnen enkele uren daalde de prijs van een kilo rundvlees naar omgerekend net iets minder dan $1. Kortom: een succesje voor de Argentijnse president. Al is het gevaar nog niet geweken, melden analisten, zeker voor de lange termijn niet.
Een van de gevaren is de toenemende werkloosheid in het land. Branchevereniging Consejo Agroindustrial Argentino (CAA) uit bezorgdheid daarover. "Dit soort maatregelen dragen niet bij aan het bevorderen van de productie, het scheppen van werkgelegenheid of het stimuleren van koopkracht", stelt de vereniging in een brief. Zij is ervan overtuigd dat een land dat niet produceert, niet industrialiseert en niet exporteert in een vicieuze cirkel blijft zitten. "Met grotere armoede, meer inflatie en een verlaging van de levenskwaliteit tot gevolg." Ook het verleden wordt daarbij aangehaald. Het is namelijk niet de eerste keer dat het land probeert de export aan banden te leggen. Dat heeft uiteindelijk 27.000 producenten en 18.000 werknemers hun baan gekost.
China moet op zoek naar alternatief
Wereldwijd wordt echter met meer spanning gekeken naar de zoektocht van China naar een alternatieve markt. In maart importeerde het land 1 miljoen ton dierlijke eiwitten wereldwijd. Het is een stijging van 21% ten opzichte van een jaar eerder en 75% ervan komt uit Argentinië. Nu dat land is weggevallen, is de concurrentie om de nieuwe leverancier van China te worden, gestart. In de belangstelling staan Brazilië, de Verenigde Staten, Australië en zelfs het Verenigd Koninkrijk. Al verwachten analisten wel dat Brazilië en de Verenigde Staten niet veel verder kunnen intensiveren. Dat betekent dat er dus echt een nieuwe markt aangeboord moet worden.
Australië heeft potentieel om die markt te worden, maar dan moeten de regeringen eerst elkaar de hand schudden. In het verleden gingen bijna al het in Australië geproduceerde rundvlees naar China, maar door politieke spanningen voerde China een importverbod in op een grote groep Australische exporteurs. Daardoor gaat op dit moment nog maar maximaal 15% van het Australische rundvlees naar de Aziatische grootmacht. Ook Uruguay en Nieuw-Zeeland kunnen nog groeien in hun aandeel richting China. De beperkende factor daar is wel dat ook die landen redelijk aan hun maximum zitten voor wat betreft de productie.
Al met al lijkt Argentinië dus vooral nagedacht te hebben over het eigen belang. Ja, in het binnenland heeft de maatregel effect, maar op wereldniveau zullen de prijzen onvermijdelijk gaan stijgen. De krappe voorraden zijn hier de grootste drijfveer achter. En, als Argentinië dan straks terugkomt op de markt, dan zullen die hogere prijzen niet zomaar tenietgedaan worden, zo verwachten analisten. Over iets minder dan dertig dagen weten we in hoeverre het land zichzelf hiermee in de vingers heeft gesneden.
