Han de Jong

Het belangrijkste economische nieuws deze week was de tegenvallende inflatie in de VS. In februari stegen de consumentenprijzen met 0,4% ten opzichte van januari. Ook exclusief voedsel en energie stegen de prijzen met 0,4%. Er zijn veel Amerikaanse (en niet-Amerikaanse) economen die deze cijfers op allerlei manieren in detail analyseren. Ik ben geen enkel commentaar tegengekomen dat erg optimistisch was. De boodschap is helder, de daling van de inflatie stokt. De eerste grafiek laat zien dat de kerninflatie al vanaf medio vorig jaar feitelijk weer wat oploopt. Ook is mooi te zien dat de maand-op-maand stijging van de kerninflatie al maanden hoger ligt dan voor de pandemie. De stijging van de producentenprijzen viel in februari eveneens aanzienlijk hoger uit dan verwacht.

Ik heb weer eens met verbazing de persconferentie van ECB-president Lagarde aanschouwd. Toegegeven, ik ben bevooroordeeld, maar wat zij er soms uit weet te krijgen is voor mij onnavolgbaar. Wat een gênante vertoning.

De NEVI-inkoopmanagersindex is in februari gestegen tot 49,3. In januari was het nog 48,9 toen de index een forse sprong in de goede richting maakte. Het enigszins vergelijkbare cijfer over het producentenvertrouwen in de industrie van het CBS liet in februari ook een verbetering zien, maar bij de CBS-reeks is de verbetering minder overtuigend. Ik ben verheugd over dat NEVI-cijfer.

De Nederlandse overheidsfinanciën staan er minder mooi voor dan het tekort van 0,6% bbp van 2023 doet vermoeden, stelt het CPB deze week, terecht, in het Centraal Economisch Plan (CEP). Bedacht dient te worden dat een reeks meevallers en incidentele factoren de overheidsfinanciën in 2023 gunstig hebben beïnvloed.

Heel kort vroeg ik me af of de titel van dit commentaar wel politiek correct is. De 'degrowth' beweging heeft veel aanhangers. Vervolgens werd ik boos op mijzelf. Ik bepaal zelf wel wat ik schrijf en politiek correct hoef ik niet te zijn. Ik ben een voorstander van economische groei en schaam me daar helemaal niet voor.

Dit is een kort commentaar. Vandaag heb ik andere drukke bezigheden, maar een blik op de industrie bij onze oosterburen wilde ik toch verschaffen. Duitsland is een economie met een relatief zwaar gewicht in de industrie en het gaat al een tijd niet zo lekker met de Duitse industrie.

Er tekent zich een positieve ontwikkeling af in de industrie. Die ontwikkeling is mondiaal. In ons eigen land meldden zowel het CBS als de NEVI deze week een verbetering van het ondernemersvertrouwen in de industrie. Vooral de inkoopmanagersindex van de NEVI steeg sterk: van 44,8 in december naar 48,9 in januari. We moeten bijna drie jaar terug om een grotere stijging te vinden. Wel ligt de inkoopmanagersindex nog onder 50, dus indiceert de enquête dat nog altijd sprake is van krimp. Ook de CBS-indicator ligt onder het gemiddelde op de lange termijn. Maar dit soort indicatoren wisselt niet heel vaak van richting, dus ik ben hoopvol dat de verbetering zich zal voortzetten.

Ik weet het, de titel boven dit stuk klinkt dramatisch. Met die titel wil ik de aandacht vestigen op wat ik beschouw als een zeer bedreigende ontwikkeling in de Europese economie. Van enige sense of urgency is geen sprake. Dat maakt het nog verontrustender. Het eerste plaatje maakt het probleem duidelijk.