Een evenwichtig mini-budget kan het pond een duwtje in de rug geven. Als het begrotingstekort flink oploopt, kan het vertrouwen in de munt verdampen. Aan de andere kant is ook een te strak begrotingsbeleid ongunstig voor het pond, dat een spannende tijd tegemoet gaat.
Het bezoek van de Britse minister van Financiën Rachel Reeves aan de jaarlijkse conferentie van het IMF en de Wereldbank, vormde vorige week het startpunt voor een mogelijk wilde rit richting het indienen van de najaarsbegroting. De geschiedenis wijst namelijk uit dat dit bepaald geen formaliteit is. In 2022 is premier Liz Truss bijvoorbeeld spectaculair onderuit gegaan nadat ze een zogeheten mini-budget indiende waarbij de staatsschuld flink dreigde op te lopen. Hierdoor verloren beleggers hun vertrouwen in het Britse begrotingsbeleid. Ze eisten een hogere risicovergoeding over staatsleningen van het Verenigd Koninkrijk, waardoor de lange rente omhoog schoot en het pond hard onderuit ging. Omdat Truss in één klap haar geloofwaardigheid kwijt was, kon ze weinig anders doen dan opstappen.
Brexit als boosdoener
Die begrotingsmisser echoot nog altijd na in de internationale politiek. Sanae Takaichi benadrukte eerder deze maand meteen na haar zege in de partijverkiezingen van de in Japan leidende LDP-partij dat ze geen Liz Truss is. Voorlopig is de strategie van Reeves vooral ingestoken om de Conservatieve Partij naar voren te schuiven als belangrijkste veroorzaker van de begrotingsuitdaging waar het Verenigd Koninkrijk nu voor staat. Tijdens de IMF-bijeenkomst benadrukte ze dat de Britse productiviteit een deuk had opgelopen van 4% door het vertrek uit de Europese Unie. De Brexit werd door de Conservatieven in gang gezet, terwijl de Labour Partij van Reeves juist de handel met Europa wil aanhalen.
Belastingen verhogen
In de loop van komende maand zal Reeves echter het achterste van haar tong moeten laten zien voor wat betreft de begroting. Vorig jaar kondigde ze al £40 miljard aan extra belastingen aan, waarmee ze wil voorkomen dat het toekomstige tekort te ver oploopt. Een solide begrotingsbeleid helpt bovendien om het vertrouwen van financiële markten verder terug te winnen. Aan de andere kant moet Reeves de verleiding weerstaan om de belastingdruk verder op te voeren dan noodzakelijk. Dat ligt politiek gevoelig, helemaal in een periode waarin de rechtse UK Reform-partij van Nigel Farage hoge ogen gooit in de peilingen.
Grote kleerscheuren
De plannen van Reeves bepalen voor een deel ook de koersrichting van het pond. Als ze de financiële teugels te ver laat vieren, maken investeerders zich zorgen en gaat het pond onderuit. Als ze de belastingen juist te ver opschroeft, kan dat de economische groei afremmen. In dat geval zal de Bank of England er eerder voor kiezen om de beleidsrente te verlagen. En een lagere rente voorspelt ook al weinig goeds voor de Britse munt. Er is een hele balanceeract voor nodig om het pond een duwtje in de rug te geven. Bovendien is er nog altijd het risico dat inflatiecijfers over de dienstensector die komende woensdag naar buiten komen, roet in het eten gooien. Het is dan ook de vraag of het pond zonder al te grote kleerscheuren de jaarwisseling haalt.
© DCA Market Intelligence. Op deze marktinformatie berust auteursrecht. Het is niet toegestaan de inhoud te vermenigvuldigen, distribueren, verspreiden of tegen vergoeding beschikbaar te stellen aan derden, in welke vorm dan ook, zonder de uitdrukkelijke, schriftelijke, toestemming van DCA Market Intelligence.
